Klaas Kieft 1955 – 2021 † Klaas Kieft is op 11 april 2021 overleden aan ALS.
Klaas Kieft (65) beseft dat het moeilijkste nog gaat komen, maar haalt kracht uit de vele warme contacten om hem heen.
Omdat Klaas bijna niet meer kan praten, vindt het interview deels plaats via e-mail en deels tijdens een bezoek bij hem thuis in Amersfoort, met hulp van zijn dochter Hieke. Voordat in oktober 2017 de diagnose ALS werd gesteld, had Klaas een dynamisch leven. “Ik had een internationale baan bij de NS. Mijn kinderen waren het huis uit en mijn vrouw was met vroegpensioen, waardoor zij soms mee op reis kon. In de vakanties gingen we dikwijls met vrienden wandelen in een berggebied. Ook trok ik vaak met de motor door Europa, vaak met mijn vrouw achterop.” Klaas zong in een koor en kon begin 2016 de hoge tenorstem niet meer meezingen. Later kreeg hij moeite met articuleren.
“Dat ik moest stoppen met zingen, vond ik het ergst. Ik mis het nog steeds. Voor andere dingen waar ik afscheid van moest nemen, had ik gelukkig wat meer tijd. Ik kon mijn oude motoren nog gereed maken voor de verkoop, deels samen met mijn zoon. Mijn zware motor ruilde ik om voor een lichtere, om nog met vrienden naar Sardinië te kunnen. Nadat het op- en afstappen moeizamer werd, besloot ik om helemaal met motorrijden te stoppen. Na ruim 400.000 veilige motorkilometers wilde ik niet eindigen met een ongeluk.”
Hoe incasseer je al die tegenslagen? “Mijn beste vriend zei: ‘Voor Klaas zijn problemen een uitdaging om op te lossen. Als er geen oplossing is, ziet hij het als een gegeven en laat het achter zich.’ Mijn kracht ontleen ik aan de vele warme contacten en steun om me heen. Mijn gezin en vijf zussen en twee broers staan samen garant voor vier volle dagen zorg per week. Daarnaast heb ik buren die via een appgroep altijd paraat staan. Vrienden bieden meer hulp aan dan waar wij gebruik van kunnen maken.” De buren schoten bijvoorbeeld te hulp toen Klaas met zijn elektrische rolstoel vast zat achter in hun tuin en hij via de buurt-app alarm sloeg, vertelt dochter Hieke. In de aangepaste woning is verder alle nachten en drie dagen per week professionele zorg aanwezig.
We kijken naar buiten, waar de 2-jarige kleindochter van Klaas met haar oma door de tuin dartelt. Klaas glimlacht. “De kleinkinderen zien opgroeien is een van mijn bronnen van inspiratie om verder te willen gaan. Ik weet dat het moeilijkste stuk nog gaat komen. Invasieve beademing, dementie en als ik niet meer kan communiceren vormen voor mij een grens. Dat heb ik allemaal vastgelegd in een brief, die ook bij de huisarts bekend is.”
Als oud-motorrijder en werktuigkundig ingenieur vond Klaas het geweldig om vorig jaar tijdens de Tour du ALS met een vierwiel aangedreven Zoom-rolstoel, geleverd door ALS op de Weg, de Mont Ventoux te bedwingen. “Ik had weer een beetje het motorgevoel. Ik had uitgebreid berekend of de rolstoel het kon halen. Dat was spannend, maar met het halverwege wisselen van accu’s is het gelukt. We hebben er samen met familie naartoe geleefd en er een week doorgebracht. Het was fenomenaal.”
Interview en foto: Rens Groenendijk, verschenen in het ALSdank van oktober 2020.
Voor onderzoek naar de oorzaak en behandeling van ALS. Geen tijd te verliezen.